Krvarenje je deo normalnog fiziološkog procesa koji se javlja nakon porođaja, ili pobačaja. Obično se krvarenje smanjuje tokom prve postporođajne nedelje, ili u bliskom periodu. Ako je krvarenje dugotrajnije, a ne postoji atonija materice može se raditi o zadržanim produktima začeća (RPOC - Retained Products Of Conception). Najčešće je u pitanju zaostalo tkivo posteljice obzirom na izraženu vaskularnu vezu između posteljice i materice.
Nakon porođaja kod pacijentkinja sa zaostalim tkivom posteljice može doći do primarnog krvarenja koje nastaje u prva 24h nakon porođaja i manifestuje se gubitkom krvi većim od 500ml, ili se javlja kao sekundarno krvarenje sa prekomernim gubitkom krvi između 24 sata i 6 nedelja nakon porođaja.
Pored krvarenja mogu se javiti i bol i/ili temperatura. Ukoliko se ovo stanje javi kao sekundarno postporođajno krvarenje može se teže razlikovati od endometritisa, dehiscencije, perforacije materice, ili npr. subinvolucije mesta implantacije placente.
Dijagnoza se postavlja na osnovu kliničkih, laboratorijskih i ultrazvučnih nalaza. Ultrazvuk je korisno dijagnostičko sredstvo gde ultrazučna slika uz korišćenje doplera omogućava prepoznavanje zaostalog tkiva u materici, procenu struktura i protoka krvi kroz tkivo u realnom vremenu. Posmatra se i ukupna debljina sluzokože materice, gde se povećana zadebljalost određuje prema različitim izvorima u rasponu 8-13mm, ili više. Kao dodatna metoda može poslužiti i snimanje magnetnom rezonancom u određenim slučajevima.
Mikroskopski se prisustvo placentnog tkiva utvrđuje dokazivanjem prisustva horionskih resica, a nakon PH analize dobijenog tkiva nakon lečenja.
Dostupno je nekoliko mogucćnosti terapije. Mogu se primeniti uterotonični lekovi kao što su prostaglandini, ergometrin i njegovi derivati i hirurške intervencije kao što su dilatacija grlića i kiretaža, ili histeroskopsko uklanjanje zaostalog tkiva u materici.
Uterotonici su sredstva koja selektivno stimulišu kontaktilnu aktivnost mišićnog tkiva materice. Na taj način se omogućava uspostavljanje tonusa materice, zaustavljanje krvarenja i evakuacija zaostalog tkiva nakon porođaja.
Kod kiretaže se primenom instrumenta kirete ulazi u materičnu šupljinu i zaostalo tkivo fizički sastruže. Kod histeroskopije se u matericu ulazi primenom aparata histeroskopa, što omogućava direktnu vizualizaciju materične šupljine i ciljano uklanjanje zaostalog tkiva.
Postoje određeni rizici povezani sa hirurškim intervencijama, uključujući perforaciju zida materice, infekciju, Ašermanov sindrom i razvoj ožiljnog tkiva, što može negativno uticati na oporavak epitela i kasnije trudnoće. Rizik je veći kod porodilja koje doje, obzirom na smanjeno lučenje estrogena koji ima značajnu ulogu u oporavku epitela, kao i ako je prošlo više od 2-3 nedelje od porođaja do dijagnostikovanja ovog stanja, obzirom na sklonost zaostalog tkiva ka kalcifikaciji i na teže uklanjanje.
Comments